Ku po fshihet engjulli?

"Be careful what you wish for, cuz you might get it all!"

Me vetem 36 shkronja jane mbushur miliona letra, e miliona ditare jane munduar te marrin jete nga fjalet e pershkruara ne ta. Por, eshte e pamundur ta kthesh nje jete ne fjale, sado qe te mundohesh ta pershkruash cdo moment me aq entuziazem, fleta nuk merr ere te ngjarjes, emocioni nuk eshte i njejte kur e lexon. Cdo moment eshte unik dhe shume kush mundohet ti ruaj ato kujtime duke i mbyllur ato ne ramin e nje pikture apo ne nje ditar si ky.
Nje gje eshte e sigurte, jeta eshte nje pallat mistik, me plot koridore, e dyer ende te pahapura, brenda te cilave drita te verbon nga shkelqimi, por ne nuk e shohim deri sa te rrezikojme ta hapim ate dere. E kur e fitojme sfiden kunder frikes dhe vendosim ta zbulojme se cka fshihet pas asaj dere, perpara syve na shfaqet pamja me e bukur qe ndonjehere ne jete e kemi pare. Dhe ne besojme se kjo eshte me e bukura dhe nuk ekziston asgje me e mire se ajo, sepse eshte e pamundur te besosh qe jeta eshte me e bukur se kaq. Por, nese vendosim te luftojme me friken deri ne betejen e fundit, e zbulojme se ne e kemi pare vetem nje pjese shume te vogel te se bukures. Se jeta i kalon kufijte e imagjinates.
E njejta gje po me ndodh edhe mua. Perderisa para nje kohe thoja se kjo ka qene dita me e mire ne jeten time, tashme nuk po i besoj ketyre fjaleve, se e nesermja ndodh te jete me e bukur.
Nje jave tjeter hareje, shoqerimi e emocioni. Me klubin Sister Cities isha nga dita e merkure deri te shtunen, por ato ngjarje jane te panumerueshme. Perderisa te merkuren mbrema e kam kaluar me studentat e tjere ne pishine te hapur, por me uje te ngrohte, te enjten kemi qene ne Texas A&M International University. Aty kam qene teper e nderuar perderisa e kane vendosur flamurin kuq e zi ne salle, ne mes te te gjithe atyre flamujve te botes.
Te premten kam munguar ne shkolle, por ia ka vlejte. Ne mengjes kemi qene ne tater dhe jemi takuar me te gjithe perfawesuesit e qytetit te Laredos dhe ambasadore nga California e New York-u. Une iu kam derguar flamurin tone te ri, dhe e kane vendosur ne salle se bashku me disa flamuj te tjere. Vetem ta shihja flamurin tone ne ate mes, dhe duke e ditur qe isha une faktore, me bente te emocionohem aq shume, por pastaj edhe e kan luajtur hymnin tone te ri te flamurit, dhe e gjithe salla kane qendruar ne kembe, si shenje respekti. Kjo ka qene me te vertete emocionuese, dhe eshte e vertete qe kur te jesh larg vendit tend behesh me patriote. Une vetem se kam filluar te behem patriote, e sidomos kur po e mendoj qe tash njerezit po mesojne me shume per vendin tone aq te vogel, por te rendesishem.
Pas kesaj ceremonie ne teater, njezet mxemes qe na kane zgjedhur, kemi pasur per ta luajtur nje pjese teatrale ne nje panair. Te gjithe jemi veshur me tesha kombetare te meksikes, dhe me pushke ne dore jemi futur brenda ku ka qene duke u mbajtur panairi, dhe kemi filluar te aktrojme si ne revolucionin meksikan. Ka qene shme interesante, e sidomos ta shihja veten ne ato tesha. Nje eksperience e re, si meksikane, e qe jam pershtatur "teper", nje meksikane e bardhe. Nga panairi kemi shkuar ne qender te qytetit per shopping e pastaj kemi shkuar ne nje salle te vallezimit. Aty kemi kaluar teeepeer mire. Pas te gjitha atyre lojerave, e sidomos lojerave me karta ( sandwich posaqerisht), e kemi pasur te ftuar nje DJ dhe kemi kenduar karaoki. Me ka ardhur momenti me e shfaq talentin aq te madh qe e kam per te kenduar. E kam marr mikrofonin ne dore dhe me disa shoke e shoqe te tjera e kam dridhur sallen me zerin tim kumbues. Por, e verteta qendron se askush nuk merzitej per ze te bukur, te gjithe donin vetem nje melodi per te vallezuar. Deri ne oret e vona te mbremjes jemi djersitur duke vallezuar e kenduar.
Te nesermen, e shtune, kam pasur SAT test. Pasi qe nje nate me pare kisha ra me fjetur ne 2:30 te mengjesit, ka qene e pamundur me e ndegju alarmin e telefonit ne oren 6 te mengjesit. Apo ndoshta edhe nuk ka cingerruar fare, pasi qe une nuk kam ndier asgje, deri ne momentin kur ne 7:45 ka ardhur babi amerikan me me zgjuar per me shku per test. Kur me ka treguar se sa eshte ora, kam fluturuar nga shtrati dhe si e cmendur kam filluar te behem gati per test, sepse ne 7:45 une vec eshte dasht me qene ne test. Duke shkuar rruges, duke vajtuar kam arrit ne United Higj School, ne shkollen kundershtare, Longhorns :P. Atje perseri duke vrapuar pa fryme deri sa kam arritur te hyrja, dhe disa arsimtare u mundonin te me qetesonin. Per test arrita me kohe dhe me ne fuuund e perfundova. Besoj dhe shpresooj qe kam punuar mire e per rezultate me duhet me prite shume gjate. Pas SAT kam shkuar me studentet e tjere per shopping ne shtepi te mallerave, pastaj ne shtepine e Alexis per tu nderuar e me ne fund kemi arritur ne Laredo Entertaiment Center, per te pare Motorcross. Shfaqje teper interesante me motora, me motoriste te cmendur qe benin akrobacione nga me te ndryshmet, duke fluturuar ne ajer e duke u rrotulluar. Por, pjesa me interesante ka qene kur ne fund une ia kam dale me u fotografuar me nje prej motoristave dhe ia kam marr nenshkrimin. Pas kesaj shfaqje kemi shkuar ne nje salle tjeter te vallezimit ku kemi pas muzike live nga nje grup i shkelqyer mariachi. Koha ka kaluar aq shpejte dhe si cdo fund, ka ardhur edhe momenti me u nda nga shumica e studenteve qe jetojne ne shtet tjeter, e qe ndoshta jeta nuk do te na sjelle nje shance te dyte per tu takuar. Por, te gjithe i premtuam njeri-tjetrit qe do te mbajme kontakte perseri.

Por, tash nje lajm tjeter i shkelqyer nga shkolla. Te merkuren ne oren e katert kam qene e ftuar ne menze te shkolles ne nje lloj si party, per shkak qe nuk e kam pasur asnje mungese ne shkolle dhe si shperblim qe e kam fituar. Aty kane qene edhe qindra studente te tjere, dhe kane pasur per te na shperndare disa dhurata. Ne nje kuti te madhe kane qene te vendosur emrat e te gjithe neve, dhe pas nje perzierje te miiire, nga nje emer dilte nga ajo kuti, per ta fituar nje dhurate. Une gati isha duke fjetur aty, kur e kam ndegjuar emrin tim, Rona Nushi. Woooow, fitova dicka, por cka nuk e di ende. Kur shkova per ta marre cmimin, e gjithe salla filluan per te bertitut, per "Exchange Student" gati VIP-in e shkolles:P. Pastaj e zbulova qe e kam fituar nje telefon te shtepise me anwer machine, per te luajtur iPod, me ore e sidomos me e rendesishmja per mua, edhe alarmin. Pastaj, nje fotografist me fotografoi me cmim, per ta bere nje poster per menze te shkolles. Pastaj me kane marre ne interviste per ta gjiruar nje reklame per t'i stimuluar nxenesit qe te mos mungojne ne shkolle. Pyetja qe ma kane bere ka qene keshtu: "Why is perfect attendence important for you?" Dhe une jam pergjigjur: "Perfect attendence is important for me, because I plan a better fututure for myself so I need to catch the lessons and be on step. Life has too many challenges, so I need to be educated to live a better life."

Nuk e di pse, por cdo dite po me kalon me bukur se tjetra, a po fshihet ndonje engjull prapa meje qe po me mbron e po me sjell fat, apo ndoshta eshte ndonje arsye tjeter prapa saj, une nuk e di. Cdo dite i falenderohem Zotit dhe te gjithe te tjereve fale te cileve une jame ketu, dhe lutem qe jeta te jete e drejte dhe tu sjelle me te mirat njerezve te cilet punojne dhe i meritojne.

Ju duaaaaaaaaaaaaa, dhe mos harroni qe ne nje pjese krejt tjeter te botes gjindet nje zemer e vogel qe rrah per juve, dhe ju jeni frymezimi me i madh i saj.

Life is so beautiful

Have you ever woke up in morning and all the day was like your worst day in life ever, but in the night something happens just like abra ka dabra and it makes you feel like a bird flying in an open sky. Yeah, whatever, it happened to me today. In the morning I was like rushing and and running outside to get the bus for school. I had tons of bags with me, with the folders and other staff for school, clothes to change and the bluzer of Rotary. My head in side was like in any Mall where you hear ppl talking all over the place without any order. I went to sleep last night at 2:00 am and I wasn't that sober to think for everything I needed. When I arrived in school, I didn't know what to do first: to go in library and finish workong on presentation, ginish my chemskill home work or learn for economics test. I had only 15 minutes left for the first block, so I decided to go in library and finish the presentation. Anyway, time flew out and I couldn't finish all of it. I ran agaain to the 200 wings in the AP Bio class. My teacher didn't came today and I was exempted for todays test, because I have to take it in Monday, but I had to finish the objectives, because tomorrow I won't go in school. There was a loooot of work and I didn't finish all of it, so when I went in second block I finished it and turned it in. In AP Chem I had test, and I wanted to cry man, errrrrrrrrrr, because we had another test in internet due last night, and I finished almost all of it like about three days ago, but I only left two questions to submit the other day and I forgot to do so. Today I remembered it but it was too late. I had an average of only 64 and I was suuuuuper mad, because I'm working too hard for chemistry and I'm staying all night long to make all the work, and in the end for a little stupid mistake I got a lower average. Anyway, I have a 91.1 average and my friends said that they're not gonna count that much the test that I got 64. Ok, the bell rang again and than I ran out of the school building to go the the portables, in the Health class. This one was better, but I had to learn for Economics test whenever I had a free minute. In 4th block I went in Economics test and I finished the test with 100 questions, but it looked easy. Finally the school day has ended and now we had to go with City Sisters in Tamiu. Firs we went to Alexis house to change, and it was an awesome house, with swiming pool and everything. She had a dog named Lucky and it was super sweet. After Alexis house, we arrived in TAMIU - Texas A&M International University and here comes the surprise. We went inside to the huge Confernce Room and it was all circled with flags of all over the world. And, guess what? There never was any Albanian flag, until I arrived there. They ordered to make the flag and when I arrived, it was already there, shining in between other world's countries flags. I was so excited, in that point that I was jumping. I was so honored, because now our national flag is in a texasian famous university and now people are learning everyday something more about that little but too important country. I took a lot of pictures and I felt so proud of my country and that I got to do it, to bring the flag in USA and put it in such important place for a loooong time. In that conference, me and Lucas from Germany made like a presentation for our country and they asked us a lot of questions. In the end they said that they learned a lot for our countries, for such a shoert time. And, that's not all. Tomorrow I'm gonna go in the Civic Center to practise, because in Suterday I'm gonna play in theater for the Mexican Revolution. We're gonna wear Mexican Traditional clothes, they're gonna fix our hair and everything, and we're gonna et the guns and act like in Mexican Revolution. Ther're gonna record us and it's gonna be like a short documentary movie also.
I'm super happy and today I learned something more, that you realize how beautiful is life in the moments when you never expect.


I LOVE YOU GUYS AND I MISS YOU SOOOO MUCH

Sa shume kujtime...

Ka kaluar kohe e gjate qe kur te kam shkruar per here te fundit, Ditar i dashur. Por, koha ecen e bashk me te edhe une po mundohem vrap pas saj te arrij ne cakun e qellimit tim. Por, rruga eshte shume e gjate dhe aty po kaloj ne pjese mjaft interesante, per here te pare ne jete. E them perseri dhe do ta them me mija here se ky eshte viti me i mire i jetes sime. Po ta kisha enderruar me pare, ne mengjes do te qeshja me vete se sa bukur di te imagjinoj. Por, tani kjo eshte e verteta dhe ndihem krenare qe une jam ajo qe po e perjetoj.
Krishtlindje - fjale mjaft e njohur por kurre e perjetuar. Dhjetor 2009, mjaft ngrohte per stinen e dimrit. Perderisa me te dashurit e mi ne Kosove po e pastronin boren nga vetura, une isha ne rrugetim per ne Louisiana, me nje maic te thjeshte pranvere. Nente oret e rruges kane kaluar mjaft shpejte, duke shiquar filma ne ekranin e vogel te xhipit. Ne Louisiana e kam takuar familjen e nenes amerikane, farmere shume mikeprites.
Mengjesin e krishtlindjes te gjithe jemi zgjuar me heret se zakonisht. Qellojani pse? Nje mal me dhurata ka qene duke n'a pritur perreth bredhit te stolisur. Une menjehere e gjeta pjesen me emrin tim, por si te kishin gabuar emrin, une kisha me shume dhurata nga qe e kisha pritur. Duke na filmuar nena ameriane, te gjithe i hapem dhuratat tona, duke i shqyer mbeshtjellesat pa menduar mundin e "Babadimrit" per ti zbukuruar ato. Dhurata e pare qe e hapa une, ishte me e madhja, me e shumepritura, e dashuraaa gitare elektrike. Kur e hapa qanten e gitares, nje woooow te madhe e kam leshuar ne krejt dhomen. Aq shume e kam dashur nje gitare elektrike, dhe ja ku eshte. Nje xhemper me ngyren time te preferuar, kaltert, fshihej brenda kutise tjeter. Kemisha e kaubojsave, tesha te tjera, kapuci, qanta iRock, iTunes gift cards, album fotografish, iDog-u e shume dhurata te tjera ishin paketuar vetem per mua, nga mbare familja ime amerikane. Por, si dhurate tjeter, ekstra me e mire, ma kane dhene mundesine me kaleru ne fermen e tyre. Sa e lumtur kame qene ate dite. Me ne fund e gjeta nje pasion te ri, kalerimin, pasi qe alpinizmi po me mungon tepeeer. Kjo ishte krishtlindja ime e pare e festuar, ndoshta edhe e fundit, por ato kujtime mbesin brenda meje pergjithmone.
Pas shume pak ditesh erdhi edhe Viti i Ri. Shtatembedhjete here e kam festuar vitin e ri, por ky ka qene me i cuditshmi. Pa leqenik, pa pogaqe, pa sallat ruse, pa muzike popullore, e sidomos pa boren e ngricen e Europes. Ne mbremje kemi qene ne lojen e hokejit, dhe si dhurate nga ekipi i Laredos, e kemi fituar ndeshjen. Ne fund te lojes, ka qene nje ceremoni e shkurte, por mjaft interesante. Ne fushen e hokejit i kane vendosur fishekzjarret te cilat shperthenin ne baze te muzikes. Nje video tjeter i ka shoqeruar ne ekranin e madh.
Pas atmosferes se ngrohte ne fushen e akullt, jemi kthyer ne shtepi per ta vazhduar festen. Pas shtepise e kemi ndezur nje zjarr te vogel, dhe kemi shperthyer fishekzjare. Ora 12:00 erdhi shume shpejte, por jo aq e zhurmshme si ne Kosove. Babai amerikan e mbante ne dore nje kuti te mbushur perplot me cent. Kjo ishte nje ceremoni vetem e familjes Medina, qe cdo vit i gjuanin parate ne ajer dhe secili prej femijeve mundohej te mbledhe me shume pare. Pasi qe une kete vit jam pjese e familjes se tyre, e pata nderin t'i mbledh centet e vitit te ri.
Nata ka qene mjaft e zakonshme dhe une iu tregova familjes se si e festojme ne Vitin e Ri ne familjen time. Ata me paralajmeruan qe festa e vertet ishte ne ferme te nesermen. Dhe ashtu ishte. Pasi e kemi ngrene dreken e Vitit te Ri, jemi nisur per ne ferme. E kemi blere nje kuti perplot fishekzjarre dhe secili prej nesh kemi shperthyer fishekzjarre nga me te ndryshmet. Kemi pas momente mjaft qesharake me qenin, Shadow, pastaj kr fishekzjarret kane flutruar ne drejtimin tone, dhe nena amerikane ka vrapuar me shpejte se te gjithe ne.
Keto momente i kam gjiruar per t'i kujtuar ne vitet tjera qe do t'i festoj kush e di ku.
E tash, pas ketij rrefimi eshte koha per te fjetur, sepse neser me pret shkolla ne mengjes, me plot detyra per mua.